Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek Şiiri

Adnan Yücel – Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

Aşksız ve paramparçaydı yaşam.
Bir inancın yüceliğinde buldum seni,
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bitmedi daha sürüyor o kavga,
ve sürecek.
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Aşk demişti yaşamın bütün ustaları,
Aşk ile sevmek bir güzelliği,
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
İşte yüzünde badem çiçekleri,
Saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Sen misin seni sevdiğim o kavga,
Sen o kavganın güzelliği misin yoksa.

Bir inancın yüceliğinde buldum seni!
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bin kez budadılar körpe dallarımızı,
Bin kez kırdılar.
Yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz!
Bin kez korkuya boğdular zamanı,
Bin kez ölümlediler.
Yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
Bitmedi daha sürüyor o kavga,
ve sürecek.
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri,
Suyun ayakları olmuştur ayaklarımız!
Ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
Yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık!
Törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
Türküler söylerdik hep aynı telden,
Aynı sesten, aynı yürekten,
Dağlara biz verirdik morluğunu,
Henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz.

Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne,
Ne tan atışı doğumların sevincine,
Ey bir elinde mezarcılar yaratan,
Bir elinde ebeler koşturan doğa,
Bu seslenişimiz yalnızca sana,
Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini,
Bitmedi daha sürüyor o kavga,
ve sürecek.
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Saraylar saltanatlar çöker.
Kan susar bir gün!
Zulüm biter.
Menekşelerde açılır üstümüzde,
Leylaklarda güler.
Bugünlerden geriye,
Bir yarına gidenler kalır.
Bir de yarınlar için direnenler.
Şiirler doğacak kıvamda yine,
Duygular yeniden yağacak kıvamda.
ve yürek,
İmgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
Ey her şey bitti diyenler.
Korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
Ne kırlarda direnen çiçekler.
Ne kentlerde devleşen öfkeler,
Henüz elveda demediler.
Bitmedi daha sürüyor o kavga,
ve sürecek!
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Şiir: Adnan Yücel – Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek!